شعروادب

شعروادب

زدشت پر شکوفه در حریم الوند / وزیده بر هزاره ها شمــیم الوند / کنون بسوی تشنگان وادی عشق / گشوده باغی از صفا نســیم الوند
شعروادب

شعروادب

زدشت پر شکوفه در حریم الوند / وزیده بر هزاره ها شمــیم الوند / کنون بسوی تشنگان وادی عشق / گشوده باغی از صفا نســیم الوند

آقای نعمتی


جهانشیر نعمتی(سینا)                                                                             


 

 

 

 

در سال هزاروسیصدوپنجاه وشش در روستای همه کسی شهرستان بهار متولد شدم وتحصیلات خود را تاکارشناسی ارشد ریاضی محض ادامه دادم وبه استخدام آموزش وپرورش در آمدم.

 

 فعالیت اد بی در زمینه شعر و داستان کوتاه ازسال هزار وسیصد وهفتادو سه آغاز نمودم با حضور در انجمن ادبی نسیم الوند سروده های خود را در معرض نقد و بررسی قرار می دهم.



"   دیپلماسی سکوت "

 در انقلاب گیسوان تو سانتریفیوژهای

 زندگی ام از کار می افتد

من به گزینه های روی میز کار ندارم

" یا بمان یا نگهت می دارم "

دیپلماسی سکوت هرگز چیزی را از دست

نمی دهد

 دربرابر التماس چشمهایم

میزگردی در مردمک های هم تشکیل خواهیم داد

وتمام  قوانین ژنو را به هم خواهیم ریخت

                   بانوی شرقی من


 

"غزل "

شعر فریاد تردید عاشقانه خلقت است

و شاعر حلقوم دریده عاشقان

غزل

لالایی داغ تنورک احساسی است

که

 بین عقده های شاعر و گهواره کودکان تقسیم می شود

آرام بخواب کودکانه های شعر من

کسی را به هجو تو کاری نیست

مرا به دوزخ می برند

برای بهترینم

95/2/4



خواب

من همیشه خواب های دو پهلو می دیدم

                            خواب

                                     یا

                                       بیدار !؟

جز خواب رفتنت

                           که بیدار بودم

                                      بیدار بیدار

با سرگیجه های مبهم تبدار

                                      و

      چشم های سرخ و داغ و نمدار

شب های طولانی

                              و

                                 سحرهای سرد

و به قول فروغ :

                "خمیازه های موذی کشدار"

و چندی است دیگر خواب نمی بینم

                       نه خواب نه بیدار

سینا نعمتی


1395/3/10



تو را می شناسم

تورا می شناسم

همان شب برفی در هیاهوی درد

که دست هایم زیر اوار یخ مرده بود

         تو از خورشید امدی

        و در حریر نگاهت

      ذوب می شد تمام واژه های سرد

 و دست هایم را گرم کردی در مرمر دست هایت

     تو را می شناسم

      تو را می شناسم

    آری

آن روز های خشن و وحشی

که از اطلس سینه ات

        به من آموختی

            مهربان باش

........

........

دست هایت را فشردم

      از روزنه دست هایم ریشه گسترد

در کتیبه وجودم

       تمام لطافت زنانه ات

      و امتداد چشم هایم بسته شد به در

                 در لالایی ترانه ات

مرا به عاطفتی گرم و خوش پناهی نیست

مگر روی به سوی تو آرم

مادر

 

تقدیم به همسرم و مادرم و تمام مادران و زنان میهنم