آقای رستمی

علی اصغر رستمی    

اینجانب علی اصغر رستمی متولد سال 1341 روستای قاباخ تپه از توابع شهرستان کبودرآهنگ تحصیلات ابتدایی وراهنمایی خود را در روستای یاد شده همراه کار های کشاورزی ودامداری وکمک به خانواده سپری کردم وتحصیلات متوسطه را در دبیراستان های همدان به پایان بردم و از طریق آزم.ن وارد تربیت معلم شدم وپس از  ادامه تحصیل از دانشگاه اراک در رشته دبیری زیست شناسی فارغ التحصیل شدم و خدمت سی ساله را در کلاس درس وتدریس به پایان رساندم و به سبب علاقه به شعر و ادبیات به سرودن شعرپرداختم واز سال 1392 در جلسات ادبی انجمن ادبی نسیم الوند شرکت می کنم.

---

"پای دین وآزادی"

کوله بار من خورشید

  آرمان من شهری

بر زمین تفتیده

روح پر زتشویشم

چای پای یاران را

  بی قرار می بویید

پا به دست دل راهی

کوله بار من امید

زوزه شغال شب نزدیک

راه شب چه دشوار است

وان ستاره بارانش

  بر سپهر خونین شهر

یا حسین ودیگر هیچ

  بر لبان یارانش

خون بهای رزم آرا

  صبح سوم خرداد

   گشت شهر ما آزاد

بر سینه های ما جاری

داستان یک عشق است

دست وپا زدن در خون

  پای دین وآزادی

پای مین ومیدان است

  در قنوت بیداری

با دعای لبهایم

با خدا بی همتا

عهد همتی بستم

خون سرخ رگهایم

 با نماز شب جاری

چتر هر منور هم

روی لاله گسترده

 روی لاله ها آری

   با ستاره پیوستم

تا نسوزد از ترکش

پای رفته از دستم

با بهار و گلها سرخ

هر کجای خونین شهر

عاشقانه می رویید

"سنگ تیپا"

کدامین شیشه نامرد

                          شکسته شیشه عمرت

                                                   پدر شمع شب تارم

چو می میمرد فروغی با هجوم باد

                                      و می ماند به جایش پیکری بی جان

به خاکستر نشسته شمع شب ها مان

که دیگر رخت می بندد

                      زلب ها خنده خاموش

                                             فروغی با هجوم باد

                                                                  می گیرد فراموشی و

                                                                                             می ماند به جایش

                                                                                                                  پیکری خاموش

می ریزد به سر

             خاکسترش را

                    با دو بال خویش پروانه

تو خاموشی چرا شمع شب افروزم

                 کدامین سنگ آیا واژگونت ساخت

چسان از خویش می گیرد سراغت را

                         به خاکستر نشسته

                                            با هزاران آرزو قمری؟

                                                                کدامین سنگ تیپا کرده خاموشت؟!

---

"از من سئوال کنید"

بر امتداد کوپه ها پر از درد بی امان

این قامت یگانه کیسیت

این راست قامت بی نشانه کیست؟!

بر دوش می کشد این گونه کوله بار را؟!

آذوقه های تهیدست مانده ها

نان وغذای کودک چشم انتظار را؟!

خونابه های زخم کدامین ستاره بود؟

بر دوش مرد زمینی به کوچه ها

تیغی به چشم وگلوگاه استخوان

بر جور ناکسان دغل باز بی گمان

باید که صبر پیشه کند لنگر زمان

او می زند نهیب بر فوج فوج کوفیان

از من سئوال کنید

من راه آسمان ز زمین آشنا ترم

از من که از همه مهربانترم

من آشنای راه وچاه شما

در وادی غریبی وتنهایی شما

می دانم آنچه ندانید هیچ یک

از من سئوال کنید قبل از غروب عشق

قبل از غروب جاودانه خورشید زندگی

قبل از هجوم لشگر تاریکی

از خلقت چگونه آدم به روی خاک

از دور ترین نقطه آغاز این حیات

از آفرینش وهستی زنده ها

از ابتدای جهان تا به انتها

از هر چه نا خوشی وگرفتاری شما

از سال وماه وخورشید و ستاره ها

قبل از غروب نور وجودم سئوال کنید

هان ای شما گروه خفته بیمار

شمشیر خویش را در نیام کنید

بر فرق نور ایستاده به محراب می زنید

بر فرق نور شمشیر ریب وریا را می آورید

برای عشق ورهایی قیام کنید

بعد از غروب نور

آوخ که تاریک می شود

شهری که مرده در آن شاهباز عشق

از راه دور بر آنان نماز کنید

آنانکه زنده نیستند در این حاقه امید.